Αρχιτέκτων-πολεοδόμος και ιστορικός της πολεοδομίας. Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1933. Διπλωματούχος του Εθνικού Μετσοβίου Πολυτεχνείου το 1956. Μετεκπαίδευση στην Πολεοδομία στο Παρίσι. Διδάκτωρ μηχανικός του Πολυτεχνείου Charlottenburg του Βερολίνου (1972). Καθηγητής της Ιστορίας της Πολεοδομίας στο μεταπτυχιακό κέντρο «Raymond Lemaire» του Πανεπιστημίου της Λουβέν (1975–1985). Προσκεκλημένος καθηγητής των Πολυτεχνείων Στουτγάρδης (1981–1982), Μονάχου (1996–1997) και Χαϊδελβέργης (2003–2004). Μέλος του Συμβουλίου Ιστορικών Τοπίων και Πόλεων του Συμβουλίου της Ευρώπης (1974–1977). Εμπειρογνώμων της UNESCO και του Κέντρου HABITAT για την συντήρηση των ιστορικών πόλεων.

Έχει εκπονήσει σημαντικές πολεοδομικές-χωροταξικές μελέτες για την Χίο (1968), το νησιωτικό σύμπλεγμα Μυκόνου, Δήλου και Ρηνείας (1973–1974) και την παλαιά πόλη των Χανίων (1978). Εξειδικευμένος ερευνητής σε θέματα προστασίας και ανάπλασης των ιστορικών πόλεων.

Χαίρει διεθνούς αναγνώρισης ως μελετητής της πολεοδομικής ιστορίας των νεωτέρων Αθηνών. Επίτιμος διδάκτωρ της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών (1998). Συγγραφεύς 34 μονογραφιών στην ελληνική, στην γαλλική, στην αγγλική και στην γερμανική γλώσσα, και πλέον των 105 άρθρων με επίκεντρο την ιστορία της πολεοδομίας και την προστασία του ανθρωπογενούς και φυσικού περιβάλλοντος.