Η Ελένη Φεσσά-Εμμανουήλ είναι ιστορικός της αρχιτεκτονικής και ομότιμη καθηγήτρια του Πανεπιστημίου Αθηνών. Σπούδασε στη Σχολή Αρχιτεκτόνων του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου και το 1990 αναγορεύτηκε διδάκτωρ αυτής Σχολής. Από το 1980 ασχολείται συστηματικά με την ιστορία της νεοελληνικής αρχιτεκτονικής. Το ερευνητικό έργο της επικεντρώνεται στην ελληνική αρχιτεκτονική του όψιμου 19ου και του 20ού αιώνα, η οποία προσεγγίζεται από ιστορική και πολιτισμική άποψη αλλά και σε σχέση με την παγκόσμια αρχιτεκτονική. Περισσότερες από εκατό ιστορικές και θεωρητικές μελέτες της είναι δημοσιευμένες σε ελληνικά και ξένα επιστημονικά περιοδικά, σε πρακτικά συνεδρίων, σε εγκυκλοπαίδειες και σε συλλογικούς τόμους. Έχει συγγράψει και επιμεληθεί  δώδεκα επιστημονικές μονογραφίες. Tιμήθηκε με το βραβείο της Ακαδημίας Αθηνών για τη δημοσιευμένη διδακτορική διατριβή της Η αρχιτεκτονική του νεοελληνικού θεάτρου 1720-1940 και το 2003 με έπαινο της  Διεθνούς Ακαδημίας Αρχιτεκτονικής για το βιβλίο της ∆οκίµια για τη νέα ελληνική αρχιτεκτονική – Essays on Neohellenic Architecture. Η τελευταία μονογραφία της για τον Βορειοηπειρώτη αρχιτέκτονα – ακαδημαϊκό Βασίλειο Κουρεμένο (1875-1957)  εκδόθηκε από την Ακαδημία Αθηνών και τον Οίκο Καπόν.